ไอบ้าดาบกับโรงเรียนเวทย์มนต์

ในปี 2032 เกิดสงครามโลกครั้งที่3 เกิดขึ้น สงครามนั่นเกี่ยวกับการเเย่งชิง เเร่ ชนิดพิเศษ เนื่องจากหนึ่งปีที่เเล้วได้มีอุกกาบาต ขนาดเมืองนึงตกลงมาที่ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น เเล้วนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกได้ไปค้นหาข้อมูลของ อุกกาบาตขนาดใหญ่นั่น ในปี 2032 เกิดสงครามโลกครั้งที่3 เกิดขึ้น สงครามนั่นเกี่ยวกับการเเย่งชิง เเร่ ชนิดพิเศษ เนื่องจากหนึ่งปีที่เเล้วได้มีอุกกาบาต ขนาดเมืองนึงตกลงมาที่ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น เเล้วนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกได้ไปค้นหาข้อมูลของ อุกกาบาตขนาดใหญ่นั่น เเล้วได้ผลตรวจสอบว่า เเร่ในอุกกาบาตเป็นเเร่ที่ให้พลังงานเเทนไฟฟ้าอีกอย่างคือว่าสามารถ นำมาทำเป็นอุปกรณ์สงคราม เช่น ชุดเกาะ ปืน อุปกรณ์ต่างๆ มันมีน้ำหนักเบา เเล้วเเข็งเเกร่งกว่าเหล็ก20เท่าได้ นักวิชาการของญี่ปุ่นเลยได้ตั้งชื่อของแร่นั่นว่า”เมทอล” เเละเเล้ว ความลับเรื่องเเร่ชนิดนี้ได้กระจายไปทั่วโลก จนผู้คนหลายคนที่กระหายสงครามเเละต่อสู้อยากได้ จากนั่น ก้เกิดสงครามขึ้น เป็นเวลาครึ่งปี ผ่านญี่ปุ่นชนะอย่างสมบูรณ์เเบบ เพราะเทคโนโลยีกับเเร่ที่อยู่ในอนาเขตจากนั้นทางญี่ปุ่นเลยได้ ทำสนธิสัญญา ระหว่างประเทศขึ่น คือ ห้ามฝ่าฝืนประเทศญี่ปุ่น ต้องเป็นอำนาจใหญ่ที่สุด เเล้วทุกเดือนจะส่งเเร่ให้ทุกประเทศ เเต่ยังมีคนไม่พอใจ เเล้วพวกนั่นก้จะเริ่มก่อสงคราม. ประเทศญี่ปุ่นได้ สร้างโรงเรียนเเห่งหนึ่ง ที่รับนักเรียนจากทั่วโลก เป็นโรงเรียนที่อยู่กลาง ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น จุดตรงเเร่ “เมทอล” เลยได้สร้างเป็นโรงเรียน มีชื่อว่า “เทรอส” เช้าวันประถมนิเทศได้มีคนหลากหลายประเทศเข้ามา ผมชื่อ ฮายาโตะ ฮาจิ เป็นคนญี่ปุ่นครับ มาจากตละกูลฮายาโตะที่มีชื่อเสียงด้านดาบญี่ปุ่น เเล้วพี่ผมเป็นครูพละของโรงเรียนอีกด้วย เเละผมเป็นคนที่พกดาบไม้ตลอดเวลาอีกด้วย ฉายาผมที่เพื่อนเรียกกันว่า “ไอบ้าดาบญี่ปุ่น” นิสัยผมจะกอดดาบเรียนบ้าง เวลาไปห้างเข้าห้องน้ำ ไปเที่ยวก้พกดาบ ฮ่าๆๆๆ จังหวะที่ผมกำลังเดินไปหอประชุม ก็มีคนมากระโดดกอดคอผม จากนั้นเทอก็กระซิบข้างหูผมว่า “รุณหวัด โอนี่จัง~” เสียงเทอน่ารักมากจนผมเสียวไปถึงกระดูกเเล้วผมหันไป ผมก็รู้ว่าใคร เทอชื่อ “โคโด เอริกะ” เทอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม อีกอย่างเทอก็ มีรสนิยมคล้ายๆผม คือ เป็นคนครั่งใคร่พี่ชาย เเล้วผมเป็นคนครั่งใคร่น้องสาว เเต่เทอชอบเรียกผมว่าพี่ชาย ผมนี่ใจเต้นสุดๆไปเลยยย เทอเป็นคนเก่งด้านการยิงปืนยิงธนูอย่างมาก เพราะตระกูลเทอคือตละกูลตำรวจชื่อดังนั่นเอง ใหญ่จนมีกรมตำรวจเป็นของตนเอง เทอได้พูดกับผมว่า “พี่ชายนี่ยังครั่งดาบเหมือนเดิมเลยนะ “ยุ่งนะ ริกะอีกอย่างชั่นไม่ใช่พี่เทอ” ผมได้เอานิ้วดีหน้าผากเทอ “โอ้ยเจ็บบบ” จากนั่นผมได้คุยจนเพลินเลยไปเดินชนคนนึงเข้า เป็นผู้ชาย ผิวสีเเทน ผมสีขาว หน้าตาเย็นชา เเล้วก็ตัวเท่าผม ผมคิดในใจว่าเป็นคนประเทศไหนนะ ผมเลยยื่นมือกล่าวขอโทดเเล้ว เขาก็ได้ปัดมือผมทิ้งเเล้วเขาก็พูดว่า “เเกนี่เองไอปีศาจที่มีฉายาว่า ไอบ้าครั่งดาบสินะ” ผมเลยพูดว่าเเล้วนายเป็นใคร เเล้วเขาก็พูดว่า “ฉันชื่อ ซูซาโตะ ริว มาจากประเทศไทย เเล้วอีกอย่างฉันมาขอเอาชีวิตนายนะ” ผมได้งงมากจู่ๆ ริกะก็หยิบปืนจากกระเป๋านักเรียนเเล้ว พูดว่า “เเกเป็นใครทำไมถึงรู้ฉายา ฮาจิได้ คนต่างประเทศอย่างนายน่าจะไม่รู้เเน่ๆ “ อ่อ ฉันไม่จำเป็นต้องบอกเทอหนิ เขาได้ยิ้มหวานใส่ เเล้ว ริกะก็ได้เตะเข้ายอดหน้า เเต่ ริวได้จับขาไว้เเล้วบอกเทอว่า”ฝีมือของเทอนะ อย่ามาคิดจะทำร้ายฉันได้เเม้เเต่ลอยทะลอกหรอกนะ” ริกะเทอได้ฟิวขาดจนโจมตีใส่ริวอย่างต่อเนื้องเเต่ ริวหลบได้หมดเเล้วริวก็ได้พลักเทอเบาๆ จนเทอเสียหลักจนล้ม อาจเพราะความเหนื่อล้าจากการโจมจีเมื่อกี้ คนได้จ้องมองกันเต็มรอบสนามตรงน้ำพรุหน้าหอประชุม เเละเเล้ว ฮาจิได้โมโหหนักมาก เเล้วฮาจิก็ได้พูดออกไปว่า “อย่ามาเเตะต้องน้องสาวของฉัน” นั่นเป็นคำพูดของการครั่งน้องสาวของฮาจิ เเล้วฮาจิก็ได้หยิบดาบไม้ออกมาเเล้วเขาไปโจมตี ริว ด้วยความเร็วสูง เเต่ริวก็หลบอย่างต่อเนื้อง เเล้วริว “ก็พูดว่า สมเเล้วนักดาบคในปี 2032 เกิดสงครามโลกครั้งที่3 เกิดขึ้น สงครามนั่นเกี่ยวกับการเเย่งชิง เเร่ ชนิดพิเศษ เนื่องจากหนึ่งปีที่เเล้วได้มีอุกกาบาต ขนาดเมืองนึงตกลงมาที่ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น เเล้วนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกได้ไปค้นหาข้อมูลของ อุกกาบาตขนาดใหญ่นั่น เเล้วได้ผลตรวจสอบว่า เเร่ในอุกกาบาตเป็นเเร่ที่ให้พลังงานเเทนไฟฟ้าอีกอย่างคือว่าสามารถ นำมาทำเป็นอุปกรณ์สงคราม เช่น ชุดเกาะ ปืน อุปกรณ์ต่างๆ มันมีน้ำหนักเบา เเล้วเเข็งเเกร่งกว่าเหล็ก20เท่าได้ นักวิชาการของญี่ปุ่นเลยได้ตั้งชื่อของแร่นั่นว่า”เมทอล” เเละเเล้ว ความลับเรื่องเเร่ชนิดนี้ได้กระจายไปทั่วโลก จนผู้คนหลายคนที่กระหายสงครามเเละต่อสู้อยากได้ จากนั่น ก้เกิดสงครามขึ้น เป็นเวลาครึ่งปี ผ่านญี่ปุ่นชนะอย่างสมบูรณ์เเบบ เพราะเทคโนโลยีกับเเร่ที่อยู่ในอนาเขตจากนั้นทางญี่ปุ่นเลยได้ ทำสนธิสัญญา ระหว่างประเทศขึ่น คือ ห้ามฝ่าฝืนประเทศญี่ปุ่น ต้องเป็นอำนาจใหญ่ที่สุด เเล้วทุกเดือนจะส่งเเร่ให้ทุกประเทศ เเต่ยังมีคนไม่พอใจ เเล้วพวกนั่นก้จะเริ่มก่อสงคราม. ประเทศญี่ปุ่นได้ สร้างโรงเรียนเเห่งหนึ่ง ที่รับนักเรียนจากทั่วโลก เป็นโรงเรียนที่อยู่กลาง ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น จุดตรงเเร่ “เมทอล” เลยได้สร้างเป็นโรงเรียน มีชื่อว่า “เทรอส” เช้าวันประถมนิเทศได้มีคนหลากหลายประเทศเข้ามา ผมชื่อ ฮายาโตะ ฮาจิ เป็นคนญี่ปุ่นครับ มาจากตละกูลฮายาโตะที่มีชื่อเสียงด้านดาบญี่ปุ่น เเล้วพี่ผมเป็นครูพละของโรงเรียนอีกด้วย เเละผมเป็นคนที่พกดาบไม้ตลอดเวลาอีกด้วย ฉายาผมที่เพื่อนเรียกกันว่า “ไอบ้าดาบญี่ปุ่น” นิสัยผมจะกอดดาบเรียนบ้าง เวลาไปห้างเข้าห้องน้ำ ไปเที่ยวก้พกดาบ ฮ่าๆๆๆ จังหวะที่ผมกำลังเดินไปหอประชุม ก็มีคนมากระโดดกอดคอผม จากนั้นเทอก็กระซิบข้างหูผมว่า “รุณหวัด โอนี่จัง~” เสียงเทอน่ารักมากจนผมเสียวไปถึงกระดูกเเล้วผมหันไป ผมก็รู้ว่าใคร เทอชื่อ “โคโด เอริกะ” เทอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม อีกอย่างเทอก็ มีรสนิยมคล้ายๆผม คือ เป็นคนครั่งใคร่พี่ชาย เเล้วผมเป็นคนครั่งใคร่น้องสาว เเต่เทอชอบเรียกผมว่าพี่ชาย ผมนี่ใจเต้นสุดๆไปเลยยย เทอเป็นคนเก่งด้านการยิงปืนยิงธนูอย่างมาก เพราะตระกูลเทอคือตละกูลตำรวจชื่อดังนั่นเอง ใหญ่จนมีกรมตำรวจเป็นของตนเอง เทอได้พูดกับผมว่า “พี่ชายนี่ยังครั่งดาบเหมือนเดิมเลยนะ “ยุ่งนะ ริกะอีกอย่างชั่นไม่ใช่พี่เทอ” ผมได้เอานิ้วดีหน้าผากเทอ “โอ้ยเจ็บบบ” จากนั่นผมได้คุยจนเพลินเลยไปเดินชนคนนึงเข้า เป็นผู้ชาย ผิวสีเเทน ผมสีขาว หน้าตาเย็นชา เเล้วก็ตัวเท่าผม ผมคิดในใจว่าเป็นคนประเทศไหนนะ ผมเลยยื่นมือกล่าวขอโทดเเล้ว เขาก็ได้ปัดมือผมทิ้งเเล้วเขาก็พูดว่า “เเกนี่เองไอปีศาจที่มีฉายาว่า ไอบ้าครั่งดาบสินะ” ผมเลยพูดว่าเเล้วนายเป็นใคร เเล้วเขาก็พูดว่า “ฉันชื่อ ซูซาโตะ ริว มาจากประเทศไทย เเล้วอีกอย่างฉันมาขอเอาชีวิตนายนะ” ผมได้งงมากจู่ๆ ริกะก็หยิบปืนจากกระเป๋านักเรียนเเล้ว พูดว่า “เเกเป็นใครทำไมถึงรู้ฉายา ฮาจิได้ คนต่างประเทศอย่างนายน่าจะไม่รู้เเน่ๆ “ อ่อ ฉันไม่จำเป็นต้องบอกเทอหนิ เขาได้ยิ้มหวานใส่ เเล้ว ริกะก็ได้เตะเข้ายอดหน้า เเต่ ริวได้จับขาไว้เเล้วบอกเทอว่า”ฝีมือของเทอนะ อย่ามาคิดจะทำร้ายฉันได้เเม้เเต่ลอยทะลอกหรอกนะ” ริกะเทอได้ฟิวขาดจนโจมตีใส่ริวอย่างต่อเนื้องเเต่ ริวหลบได้หมดเเล้วริวก็ได้พลักเทอเบาๆ จนเทอเสียหลักจนล้ม อาจเพราะความเหนื่อล้าจากการโจมจีเมื่อกี้ คนได้จ้องมองกันเต็มรอบสนามตรงน้ำพรุหน้าหอประชุม เเละเเล้ว ฮาจิได้โมโหหนักมาก เเล้วฮาจิก็ได้พูดออกไปว่า “อย่ามาเเตะต้องน้องสาวของฉัน” นั่นเป็นคำพูดของการครั่งน้องสาวของฮาจิ เเล้วฮาจิก็ได้หยิบดาบไม้ออกมาเเล้วเขาไปโจมตี ริว ด้วยความเร็วสูง เเต่ริวก็หลบอย่างต่อเนื้อง เเล้วริว “ก็พูดว่า สมเเล้วนักดาบคนสุดท้าย ความเร็วเหลือเชื่อจริงๆ “ เเล้วฮาจิก็หยุดโจมตีเเล้วก็ช๊อคกับคำพูดเมื่อกี้ “น..นายรู้ได้ยังไงกัน..” ฉายาของตละกูล ฮายาโตะ เพราะตในปี 2032 เกิดสงครามโลกครั้งที่3 เกิดขึ้น สงครามนั่นเกี่ยวกับการเเย่งชิง เเร่ ชนิดพิเศษ เนื่องจากหนึ่งปีที่เเล้วได้มีอุกกาบาต ขนาดเมืองนึงตกลงมาที่ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น เเล้วนักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกได้ไปค้นหาข้อมูลของ อุกกาบาตขนาดใหญ่นั่น เเล้วได้ผลตรวจสอบว่า เเร่ในอุกกาบาตเป็นเเร่ที่ให้พลังงานเเทนไฟฟ้าอีกอย่างคือว่าสามารถ นำมาทำเป็นอุปกรณ์สงคราม เช่น ชุดเกาะ ปืน อุปกรณ์ต่างๆ มันมีน้ำหนักเบา เเล้วเเข็งเเกร่งกว่าเหล็ก20เท่าได้ นักวิชาการของญี่ปุ่นเลยได้ตั้งชื่อของแร่นั่นว่า”เมทอล” เเละเเล้ว ความลับเรื่องเเร่ชนิดนี้ได้กระจายไปทั่วโลก จนผู้คนหลายคนที่กระหายสงครามเเละต่อสู้อยากได้ จากนั่น ก้เกิดสงครามขึ้น เป็นเวลาครึ่งปี ผ่านญี่ปุ่นชนะอย่างสมบูรณ์เเบบ เพราะเทคโนโลยีกับเเร่ที่อยู่ในอนาเขตจากนั้นทางญี่ปุ่นเลยได้ ทำสนธิสัญญา ระหว่างประเทศขึ่น คือ ห้ามฝ่าฝืนประเทศญี่ปุ่น ต้องเป็นอำนาจใหญ่ที่สุด เเล้วทุกเดือนจะส่งเเร่ให้ทุกประเทศ เเต่ยังมีคนไม่พอใจ เเล้วพวกนั่นก้จะเริ่มก่อสงคราม. ประเทศญี่ปุ่นได้ สร้างโรงเรียนเเห่งหนึ่ง ที่รับนักเรียนจากทั่วโลก เป็นโรงเรียนที่อยู่กลาง ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น จุดตรงเเร่ “เมทอล” เลยได้สร้างเป็นโรงเรียน มีชื่อว่า “เทรอส” เช้าวันประถมนิเทศได้มีคนหลากหลายประเทศเข้ามา ผมชื่อ ฮายาโตะ ฮาจิ เป็นคนญี่ปุ่นครับ มาจากตละกูลฮายาโตะที่มีชื่อเสียงด้านดาบญี่ปุ่น เเล้วพี่ผมเป็นครูพละของโรงเรียนอีกด้วย เเละผมเป็นคนที่พกดาบไม้ตลอดเวลาอีกด้วย ฉายาผมที่เพื่อนเรียกกันว่า “ไอบ้าดาบญี่ปุ่น” นิสัยผมจะกอดดาบเรียนบ้าง เวลาไปห้างเข้าห้องน้ำ ไปเที่ยวก้พกดาบ ฮ่าๆๆๆ จังหวะที่ผมกำลังเดินไปหอประชุม ก็มีคนมากระโดดกอดคอผม จากนั้นเทอก็กระซิบข้างหูผมว่า “รุณหวัด โอนี่จัง~” เสียงเทอน่ารักมากจนผมเสียวไปถึงกระดูกเเล้วผมหันไป ผมก็รู้ว่าใคร เทอชื่อ “โคโด เอริกะ” เทอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม อีกอย่างเทอก็ มีรสนิยมคล้ายๆผม คือ เป็นคนครั่งใคร่พี่ชาย เเล้วผมเป็นคนครั่งใคร่น้องสาว เเต่เทอชอบเรียกผมว่าพี่ชาย ผมนี่ใจเต้นสุดๆไปเลยยย เทอเป็นคนเก่งด้านการยิงปืนยิงธนูอย่างมาก เพราะตระกูลเทอคือตละกูลตำรวจชื่อดังนั่นเอง ใหญ่จนมีกรมตำรวจเป็นของตนเอง เทอได้พูดกับผมว่า “พี่ชายนี่ยังครั่งดาบเหมือนเดิมเลยนะ “ยุ่งนะ ริกะอีกอย่างชั่นไม่ใช่พี่เทอ” ผมได้เอานิ้วดีหน้าผากเทอ “โอ้ยเจ็บบบ” จากนั่นผมได้คุยจนเพลินเลยไปเดินชนคนนึงเข้า เป็นผู้ชาย ผิวสีเเทน ผมสีขาว หน้าตาเย็นชา เเล้วก็ตัวเท่าผม ผมคิดในใจว่าเป็นคนประเทศไหนนะ ผมเลยยื่นมือกล่าวขอโทดเเล้ว เขาก็ได้ปัดมือผมทิ้งเเล้วเขาก็พูดว่า “เเกนี่เองไอปีศาจที่มีฉายาว่า ไอบ้าครั่งดาบสินะ” ผมเลยพูดว่าเเล้วนายเป็นใคร เเล้วเขาก็พูดว่า “ฉันชื่อ ซูซาโตะ ริว มาจากประเทศไทย เเล้วอีกอย่างฉันมาขอเอาชีวิตนายนะ” ผมได้งงมากจู่ๆ ริกะก็หยิบปืนจากกระเป๋านักเรียนเเล้ว พูดว่า “เเกเป็นใครทำไมถึงรู้ฉายา ฮาจิได้ คนต่างประเทศอย่างนายน่าจะไม่รู้เเน่ๆ “ อ่อ ฉันไม่จำเป็นต้องบอกเทอหนิ เขาได้ยิ้มหวานใส่ เเล้ว ริกะก็ได้เตะเข้ายอดหน้า เเต่ ริวได้จับขาไว้เเล้วบอกเทอว่า”ฝีมือของเทอนะ อย่ามาคิดจะทำร้ายฉันได้เเม้เเต่ลอยทะลอกหรอกนะ” ริกะเทอได้ฟิวขาดจนโจมตีใส่ริวอย่างต่อเนื้องเเต่ ริวหลบได้หมดเเล้วริวก็ได้พลักเทอเบาๆ จนเทอเสียหลักจนล้ม อาจเพราะความเหนื่อล้าจากการโจมจีเมื่อกี้ คนได้จ้องมองกันเต็มรอบสนามตรงน้ำพรุหน้าหอประชุม เเละเเล้ว ฮาจิได้โมโหหนักมาก เเล้วฮาจิก็ได้พูดออกไปว่า “อย่ามาเเตะต้องน้องสาวของฉัน” นั่นเป็นคำพูดของการครั่งน้องสาวของฮาจิ เเล้วฮาจิก็ได้หยิบดาบไม้ออกมาเเล้วเขาไปโจมตี ริว ด้วยความเร็วสูง เเต่ริวก็หลบอย่างต่อเนื้อง เเล้วริว “ก็พูดว่า สมเเล้วนักดาบคนสุดท้าย ความเร็วเหลือเชื่อจริงๆ “ เเล้วฮาจิก็หยุดโจมตีเเล้วก็ช๊อคกับคำพูดเมื่อกี้ “น..นายรู้ได้ยังไงกัน..” ฉายาของตละกูล ฮายาโตะ เพราะตละกูลได้เหลือ ฮาจิเป็นผู้สืบทอดดาบคนสุดท้าย เพราะพี่ของฮาจิ เป็นครู เเล้วอีกอย่าง พี่ของฮาจิได้ละทิ้งการเปนนักดาบละกูลได้เหลือ ฮาจิเป็นผู้สืบทอดดาบคนสุดท้าย เพราะพี่ของฮาจิ เป็นครู เเล้วอีกอย่าง พี่ของฮาจิได้ละทิ้งการเปนนักดาบนสุดท้าย ความเร็วเหลือเชื่อจริงๆ “ เเล้วฮาจิก็หยุดโจมตีเเล้วก็ช๊อคกับคำพูดเมื่อกี้ “น..นายรู้ได้ยังไงกัน..” ฉายาของตละกูล ฮายาโตะ เพราะตละกูลได้เหลือ ฮาจิเป็นผู้สืบทอดดาบคนสุดท้าย เพราะพี่ของฮาจิ เป็นครู เเล้วอีกอย่าง พี่ของฮาจิได้ละทิ้งการเปนนักดาบเเล้วได้ผลตรวจสอบว่า เเร่ในอุกกาบาตเป็นเเร่ที่ให้พลังงานเเทนไฟฟ้าอีกอย่างคือว่าสามารถ นำมาทำเป็นอุปกรณ์สงคราม เช่น ชุดเกาะ ปืน อุปกรณ์ต่างๆ มันมีน้ำหนักเบา เเล้วเเข็งเเกร่งกว่าเหล็ก20เท่าได้ นักวิชาการของญี่ปุ่นเลยได้ตั้งชื่อของแร่นั่นว่า”เมทอล” เเละเเล้ว ความลับเรื่องเเร่ชนิดนี้ได้กระจายไปทั่วโลก จนผู้คนหลายคนที่กระหายสงครามเเละต่อสู้อยากได้ จากนั่น ก้เกิดสงครามขึ้น เป็นเวลาครึ่งปี ผ่านญี่ปุ่นชนะอย่างสมบูรณ์เเบบ เพราะเทคโนโลยีกับเเร่ที่อยู่ในอนาเขตจากนั้นทางญี่ปุ่นเลยได้ ทำสนธิสัญญา ระหว่างประเทศขึ่น คือ ห้ามฝ่าฝืนประเทศญี่ปุ่น ต้องเป็นอำนาจใหญ่ที่สุด เเล้วทุกเดือนจะส่งเเร่ให้ทุกประเทศ เเต่ยังมีคนไม่พอใจ เเล้วพวกนั่นก้จะเริ่มก่อสงคราม. ประเทศญี่ปุ่นได้ สร้างโรงเรียนเเห่งหนึ่ง ที่รับนักเรียนจากทั่วโลก เป็นโรงเรียนที่อยู่กลาง ทะเลตอนใต้ของญี่ปุ่น จุดตรงเเร่ “เมทอล” เลยได้สร้างเป็นโรงเรียน มีชื่อว่า “เทรอส” เช้าวันประถมนิเทศได้มีคนหลากหลายประเทศเข้ามา ผมชื่อ ฮายาโตะ ฮาจิ เป็นคนญี่ปุ่นครับ มาจากตละกูลฮายาโตะที่มีชื่อเสียงด้านดาบญี่ปุ่น เเล้วพี่ผมเป็นครูพละของโรงเรียนอีกด้วย เเละผมเป็นคนที่พกดาบไม้ตลอดเวลาอีกด้วย ฉายาผมที่เพื่อนเรียกกันว่า “ไอบ้าดาบญี่ปุ่น” นิสัยผมจะกอดดาบเรียนบ้าง เวลาไปห้างเข้าห้องน้ำ ไปเที่ยวก้พกดาบ ฮ่าๆๆๆ จังหวะที่ผมกำลังเดินไปหอประชุม ก็มีคนมากระโดดกอดคอผม จากนั้นเทอก็กระซิบข้างหูผมว่า “รุณหวัด โอนี่จัง~” เสียงเทอน่ารักมากจนผมเสียวไปถึงกระดูกเเล้วผมหันไป ผมก็รู้ว่าใคร เทอชื่อ “โคโด เอริกะ” เทอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม อีกอย่างเทอก็ มีรสนิยมคล้ายๆผม คือ เป็นคนครั่งใคร่พี่ชาย เเล้วผมเป็นคนครั่งใคร่น้องสาว เเต่เทอชอบเรียกผมว่าพี่ชาย ผมนี่ใจเต้นสุดๆไปเลยยย เทอเป็นคนเก่งด้านการยิงปืนยิงธนูอย่างมาก เพราะตระกูลเทอคือตละกูลตำรวจชื่อดังนั่นเอง ใหญ่จนมีกรมตำรวจเป็นของตนเอง เทอได้พูดกับผมว่า “พี่ชายนี่ยังครั่งดาบเหมือนเดิมเลยนะ “ยุ่งนะ ริกะอีกอย่างชั่นไม่ใช่พี่เทอ” ผมได้เอานิ้วดีหน้าผากเทอ “โอ้ยเจ็บบบ” จากนั่นผมได้คุยจนเพลินเลยไปเดินชนคนนึงเข้า เป็นผู้ชาย ผิวสีเเทน ผมสีขาว หน้าตาเย็นชา เเล้วก็ตัวเท่าผม ผมคิดในใจว่าเป็นคนประเทศไหนนะ ผมเลยยื่นมือกล่าวขอโทดเเล้ว เขาก็ได้ปัดมือผมทิ้งเเล้วเขาก็พูดว่า “เเกนี่เองไอปีศาจที่มีฉายาว่า ไอบ้าครั่งดาบสินะ” ผมเลยพูดว่าเเล้วนายเป็นใคร เเล้วเขาก็พูดว่า “ฉันชื่อ ซูซาโตะ ริว มาจากประเทศไทย เเล้วอีกอย่างฉันมาขอเอาชีวิตนายนะ” ผมได้งงมากจู่ๆ ริกะก็หยิบปืนจากกระเป๋านักเรียนเเล้ว พูดว่า “เเกเป็นใครทำไมถึงรู้ฉายา ฮาจิได้ คนต่างประเทศอย่างนายน่าจะไม่รู้เเน่ๆ “ อ่อ ฉันไม่จำเป็นต้องบอกเทอหนิ เขาได้ยิ้มหวานใส่ เเล้ว ริกะก็ได้เตะเข้ายอดหน้า เเต่ ริวได้จับขาไว้เเล้วบอกเทอว่า”ฝีมือของเทอนะ อย่ามาคิดจะทำร้ายฉันได้เเม้เเต่ลอยทะลอกหรอกนะ” ริกะเทอได้ฟิวขาดจนโจมตีใส่ริวอย่างต่อเนื้องเเต่ ริวหลบได้หมดเเล้วริวก็ได้พลักเทอเบาๆ จนเทอเสียหลักจนล้ม อาจเพราะความเหนื่อล้าจากการโจมจีเมื่อกี้ คนได้จ้องมองกันเต็มรอบสนามตรงน้ำพรุหน้าหอประชุม เเละเเล้ว ฮาจิได้โมโหหนักมาก เเล้วฮาจิก็ได้พูดออกไปว่า “อย่ามาเเตะต้องน้องสาวของฉัน” นั่นเป็นคำพูดของการครั่งน้องสาวของฮาจิ เเล้วฮาจิก็ได้หยิบดาบไม้ออกมาเเล้วเขาไปโจมตี ริว ด้วยความเร็วสูง เเต่ริวก็หลบอย่างต่อเนื้อง เเล้วริว “ก็พูดว่า สมเเล้วนักดาบคนสุดท้าย ความเร็วเหลือเชื่อจริงๆ “ เเล้วฮาจิก็หยุดโจมตีเเล้วก็ช๊อคกับคำพูดเมื่อกี้ “น..นายรู้ได้ยังไงกัน..” ฉายาของตละกูล ฮายาโตะ เพราะตละกูลได้เหลือ ฮาจิเป็นผู้สืบทอดดาบคนสุดท้าย เพราะพี่ของฮาจิ เป็นครู เเล้วอีกอย่าง พี่ของฮาจิได้ละทิ้งการเปนนักดาบ